गाणं मनातलं - नको देवराया

संत-कवयित्री कान्होपात्रा ह्यांनी १५ व्या शतकात लिहिलेला हा अभंग. १९६५ च्या साधी माणसे चित्रपटासाठी हे गाणे लता मंगेशकर व हृदयनाथ मंगेशकर ह्यांच्या स्वरात संगीतबद्ध झाले. गाण्याच्या गीतकार ह्या लता मंगेशकर होत्या .
महाराष्ट्राच्या भूमीला प्रतिभावंत संतांची संपन्न  परंपरा  लाभली  आहे . या थोर संतांनी  वेळोवेळी  जनतेला संकटसमयी मार्गच दाखवला आहे . या अभंगात  संत कान्होपात्रा यांची अगतिकता शब्दा  शब्दातून जाणवते . एखाद्या सामर्थशाली  शक्तीने दुबळ्या शक्तीवर प्रहार  करावा त्यावेळी भगवंताकडे दिलेली हाक या अभंगातून दसून येते
या अभंगाची ,गाण्याची  आठवण  आपल्याला संकट समयी आल्या शिवाय राहत नाही . आजच हे कोरोनाचं  संकट आपल्या समोर आ वासून उभे  आहे पुढे काय  होणार  माहित नाही . अशा संकटसमयी आम्ही आमच्यापरीने लढत आहोत पण देवा आता आमचा अंत बघू नको , आम्हाला यातून सोडव ज्या लोकांचं  हातावरच पोट  आहे ,एका  खोलीत दहा - दहा  माणसं  राहतात त्यांना तर जीव नकोस झाला आहे .
या कष्ट करणाऱ्या हाताला काम हवं आहे , देवा आम्हला आता वाचवं आमचा अंत पाहू नको अशी आर्त  हाक सर्वजण घालीत आहेत . 

 नको देवराया, अंत आता पाहू ।
प्राण हा सवर्था, जाऊ पाहे ॥१॥

हरिणीचे पाडस, व्याघ्रे धरियेले ।
मजलागी जाहले तैसे देवा ॥२॥

तुजविण ठाव न दिसे त्रिभुवनी ।
धावे हो जननी विठाबाई ॥३॥

मोकलूनी आस, जाहले उदास ।
घेई कान्होपात्रेस हृदयात ॥४॥