रक्षाबंधनाची एक अमूल्य प्रेरणा

आजच्या रक्षाबंधनाच्या दिवशी 

स्वातीला आपल्या लाडक्या भावाची खूप आठवण येत होती पण भावाच्या आठवणींत रडत बसण्यापेक्षा  त्याच्या आठवणीतून त्याला परत आपल्या समोर उभी करण्याची ताकद आज तिच्या जवळ होती . व्यक्ती शरीराने दूर गेली तरी त्याच्या विचाराने व प्रेरणेने तुमच्या सोबत नेहमीच जिवंत असते .व्यक्ती दिसली नाही, तरी तिच्या विचारांची सावली सतत आपल्या सोबत असते. हे वचन स्वातीच्या बाबतीत कसे खरे ठरले ते तिच्या कथेतून पाहू..

स्वाती आणि तिचा भाऊ सुमित हे एकमेकांचे खूप घट्ट भावंड होते. त्यांचं नातं केवळ रक्ताच्या नात्यापेक्षा खूप अधिक होतं; ते एकमेकांचे मार्गदर्शक, प्रेरक, आणि सख्खे मित्र होते. स्वातीला कोणत्याही समस्येचा सामना करावा लागला की सुमित नेहमी तिला योग्य सल्ला देत असे. त्याच्या सल्ल्यामुळेच स्वातीने तिच्या जीवनात अनेक आव्हानं यशस्वीपणे पार केली होती.

सुमित अत्यंत मेहनती, संवेदनशील आणि स्वप्नाळू व्यक्तिमत्त्वाचा होता. तो नेहमीच स्वातीला सांगायचा, “कायम मोठं स्वप्न बघ, आणि त्या स्वप्नांसाठी झगड. प्रत्येक कठीण प्रसंगातून मार्ग मिळतो, फक्त प्रयत्नांची शिकस्त हवी.” या शब्दांनी स्वातीला तिच्या आयुष्यातील प्रत्येक टप्प्यावर उभं राहायला शिकवलं होतं.

एके दिवशी, नियतीने एक कठोर वळण घेतलं. सुमितला एका गंभीर अपघातात कायमचा देवाघरी निघून गेला. स्वातीच्या आयुष्यावर अचानक अंधार पसरला. ती पूर्णपणे खचून गेली होती. तिला वाटलं, तिच्या आयुष्यातला सर्वात मोठा आधारच निघून गेला आहे. ती विचार करत होती की आता पुढे कसं जावं? ती एकटी पडली होती आणि तिचा आत्मविश्वास कोलमडला होता.

सुमितच्या जाण्यानंतर स्वातीला काही काळ स्वतःला सावरता आलं नाही. ती कुठल्याही गोष्टीत लक्ष देऊ शकत नव्हती. मात्र, एके दिवशी तिच्या हातात सुमितची डायरी लागली, ज्यात त्याने त्याच्या स्वप्नांविषयी लिहिलं होतं. “तू माझ्या आयुष्याची प्रेरणा आहेस. माझ्या सगळ्या स्वप्नांचा आधार तू आहेस. जर मी या जगातून निघून गेलो, तरीही माझ्या स्वप्नांसाठी तूच लढावंस असं मला वाटतंय,” असं त्यात लिहिलं होतं. हे वाचल्यानंतर स्वातीच्या डोळ्यांतून अश्रू वाहू लागले. ती विचार करू लागली, "सुमित जर आज असता, तर तो मला अशा परिस्थितीत काय सांगितलं असतं?" तिला लगेच आठवलं, “प्रत्येक कठीण प्रसंगातून मार्ग मिळतो, फक्त प्रयत्नांची शिकस्त हवी.”

या विचाराने स्वातीला एक नवीन दिशा दिली. तिने ठरवलं की ती स्वतःच्या दु:खात हरवून न जाता, सुमितच्या स्वप्नांना साकार करण्यासाठी झटेल. ती त्या प्रेरणेने पुन्हा उभी राहिली. तिने आपल्या करिअरवर लक्ष केंद्रित केलं, सुमितच्या आठवणींना साक्षी ठेवून ती प्रत्येक दिवस मेहनतीने आणि आत्मविश्वासाने जगू लागली.

स्वातीने तिचं शिक्षण पूर्ण केलं आणि नंतर तिचं स्वतःचं एक लहानसं स्टार्टअप सुरू केलं, ज्याचं स्वप्न सुमितने बघितलं होतं. सुरुवातीला अनेक अडचणी आल्या, अपयशही आलं, पण सुमितच्या शिकवणीप्रमाणे ती थांबली नाही. जेव्हा कधी ती खचायची, तेव्हा तिला सुमितचे शब्द आठवायचे – “प्रत्येक अपयश हे यशाच्या दिशेचं पाऊल असतं.” स्वाती त्या विचारांनी प्रेरित होऊन मेहनत करत राहिली. 

हळूहळू, तिच्या कष्टांचं फळ मिळू लागलं. तिच्या स्टार्टअपने यश मिळवलं आणि ती एका यशस्वी उद्योजक म्हणून ओळखली जाऊ लागली. सुमितने ज्या गोष्टींचं स्वप्न बघितलं होतं, त्या सगळ्या गोष्टी तिने साकार केल्या. स्वातीला प्रत्येक यशाच्या टप्प्यावर असं वाटायचं की सुमित कुठेतरी तिच्यासोबत आहे, तिला मार्गदर्शन करत आहे.

स्वाती आता तिच्या जीवनातील प्रत्येक क्षणात सुमितच्या प्रेरणेला जपून जगते. ती नेहमी म्हणते, “माझा भाऊ नसला तरी त्याची शिकवण, त्याच्या स्वप्नांची दिशा, आणि त्याच्या शब्दांची ऊर्जा हीच माझी खरी प्रेरणा आहे.” 

रक्षाबंधनाचा खरा अर्थ फक्त बंधन नाही, तर रक्षण करणे आहे. आपल्या भावाच्या स्मरणात स्वातीने प्रत्येक रक्षाबंधनाच्या दिवशी  समाजासाठी काहीतरी केलं ज्याने तिच्या भावाचं अस्तित्व एका वेगळ्या रूपात जिवंत ठेवलं.

सुमितच्या आठवणींनी प्रेरित होऊन केलेला प्रत्येक उपक्रम लोकांच्या मनात खोलवर ठसा उमटवून गेला. त्याच्या आठवणींमध्ये रडण्यापेक्षा, त्याच्या विचारांनुसार इतरांच्या जीवनात सकारात्मक बदल घडवून आणण्याचं स्वातीचं ध्येय तिने पूर्ण केलं.

स्वातीची ही कथा आपल्याला शिकवते की आपले प्रियजन आपल्या सोबत नसले, तरी त्यांच्या विचारांची, त्यांच्या प्रेरणांची शक्ती आपल्याला संकटांवर मात करून यश मिळवण्यासाठी सक्षम करू शकते. जीवनात जेव्हा आपल्याला कोणताच मार्ग सापडत नाही, तेव्हा आपल्या प्रियजनांनी दिलेली प्रेरणा आपल्याला एका नव्या उमेदीने पुढे जाण्यासाठी मदत करते.