नवरात्रीचा हिरवा रंग म्हणजे निसर्गाची, समृद्धीची, आणि शांतीची आठवण. याच रंगाभोवती एक हृदयस्पर्शी गोष्ट आहे श्रेया नावाच्या मुलीची, जिला निसर्ग आणि पर्यावरण यांच्याबद्दल अपार प्रेम होतं.
श्रेया एका छोट्याशा खेड्यात राहणारी, साधी परंतु जागरूक मुलगी होती. ती लहानपणापासूनच निसर्गाशी जोडलेली होती. तिचं गाव हिरव्यागार शेतांनी आणि गर्द झाडांनी नटलेलं होतं. श्रेयाला निसर्गाचा सहवास आवडायचा—ती अनेकदा झाडांखाली बसून वाऱ्याची सर्द झुळूक अनुभवत असे, पक्ष्यांच्या गोड आवाजात रममाण होत असे, आणि जमिनीवर पसरलेल्या गवतावर खेळत असे.
एकदा श्रेयाने शाळेत नवरात्रीचा उत्सव साजरा करताना हिरव्या रंगाची थीम ऐकली. शिक्षकांनी सांगितलं की, नवरात्रीतील प्रत्येक रंगाचा एक अर्थ असतो आणि हिरवा रंग समृद्धीचा, निसर्गाचा प्रतीक आहे. तो रंग सृष्टी आणि जीवनाशी संबंधित आहे. हा विचार श्रेयाच्या मनात घर करून गेला.
तेव्हापासून तिने नक्की ठरवलं की, ती निसर्गाची काळजी घेण्यासाठी काहीतरी महत्त्वाचं काम करेल. त्या वर्षी, नवरात्रीच्या काळात श्रेयाने आपल्या गावात एक मोठं अभियान सुरु करण्याचा निर्णय घेतला. ती गावातल्या प्रत्येक घरात जाऊन लोकांना सांगत असे, “हिरवा रंग फक्त नवरात्रीचा नाही, तो आपल्या आयुष्याचा आहे. निसर्गाचं रक्षण केलं तरच आपण हिरवट आयुष्य जगू शकतो.”
तिने लोकांना पर्यावरण संवर्धनाचं महत्त्व समजावून सांगितलं. “आपण झाडं लावली नाहीत तर आपल्या गावाचं सौंदर्य हरवेल,” असं ती प्रत्येकाला समजवत होती. तिच्या प्रेरणेमुळे गावातील लोक जागरूक झाले. श्रेयाने गावातील मुलांपासून ते वयोवृद्धांपर्यंत सगळ्यांना या मोहिमेत सामील केलं.
तीने नवरात्रीच्या पहिल्या दिवशी एक छोटी सभा आयोजित केली आणि सर्वांना हिरव्या रंगाच्या वस्त्रांमध्ये यायला सांगितलं. त्या दिवशी सर्वांनी मिळून एका मोठ्या झाडाच्या पायथ्याशी देवी दुर्गेची पूजा केली आणि शपथ घेतली की, “आम्ही निसर्गाचं रक्षण करू, प्रत्येकाने आपापल्या घरासमोर एक झाड लावू, आणि त्याची योग्य काळजी घेऊ.”
त्या दिवसापासून गावात एक नवी लाट आली. सर्वांनी मिळून श्रेयाच्या मार्गदर्शनाखाली एक एक झाड लावायला सुरुवात केली. श्रेयाने स्वतःही एक छोटा बाग तयार केला, जिथे तिने विविध फळझाडं आणि औषधी वनस्पती लावल्या. तिने मुलांना आणि त्यांच्या कुटुंबियांना शिकवलं की, झाडं लावणं हे फक्त एक काम नाही, तर ते आपल्या जीवनाचा अविभाज्य भाग आहे.
हळूहळू गावाचं वातावरण बदलू लागलं. गावातील रस्ते आणि घरं झाडांनी नटलेली होती. गावात हवा स्वच्छ झाली, आणि प्रत्येकाचं आरोग्य सुधारलं. हिरवट वातावरणात सर्वांना एक नवं आत्मिक समाधान मिळालं. श्रेयाच्या प्रयत्नांमुळे गावाने पर्यावरणाच्या संरक्षणाचा वसा घेतला.
नवरात्रीच्या त्या हिरव्या रंगाने एक नवा संदेश दिला—फक्त उत्सवात नव्हे, तर आपल्या रोजच्या जीवनात हिरवा रंग टिकवायला हवा. श्रेयाने दाखवलेला मार्ग गावकऱ्यांसाठी प्रेरणादायक ठरला आणि तिची निसर्गासाठी असलेली तळमळ सर्वांना बदलायला लावली.
हिरवा रंग फक्त निसर्गाशी जोडला नाही, तर तो आपल्या मनातील शांततेचा, प्रेमाचा आणि जगण्याच्या आनंदाचा रंग झाला. श्रेयाची कहाणी सांगते की, निसर्गाशी नाळ जुळवूनच आपल्याला खऱ्या समृद्धीचा आनंद मिळतो.
खूप सुंदर
उत्तर द्याहटवा