माया नावाची माझी एक मैत्रीण होती. ती दिसायला सुंदर होती, हुशार होती, पण तरीही ती सतत अस्वस्थ असायाची . तिच्या आयुष्यात सगळ्या गोष्टी होत्या . पैसा-अडका , प्रेम - माया भरभरून होतं पण ती स्वतःला कधीच परिपूर्ण मानत नव्हती कारण ती बोलताना अडखळत असे बोलताना तिला खूप वेळ लागत असे .तिला वाटायचं की तिच्यात असलेल्या एका कमी मुळे ती इतरांपेक्षा कमी आहे.
माया नेहमी तिच्या शेजारी राहणाऱ्या सुमन काकूंकडे जायची. सुमन काकू ही गावातल्या प्रत्येकासाठी प्रेरणास्थान होती. लोक तिला तिच्या प्रेमळ आणि सडेतोड स्वभावासाठी ओळखत असतं . एक दिवस माया तिच्या शंका आणि न्यूनगंडांबद्दल बोलण्यासाठी सुमन काकूंकडे गेली.
माया म्हणाली, “काकू, मला सतत असं वाटतं की माझ्या आयुष्यात काही तरी कमी आहे. मी कधीच इतरांप्रमाणे परिपूर्ण होऊ शकत नाही.”
" तुला असं का वाटतं ..? तू तर सुंदर आणि हुशार आहेस "
" माझा हा आवाज .. मी बोलायला लागले की , लोकं हसतात मला . असं वाटतं की , माझं बोलणं कोणी ऐकणारं कोणीच नाही का .."
माया रडायला लागली .
" अगं वेडा बाई अशी रडू नकोस .. मी ऐकते ना तुझे बोलणे .. चल शांत हो , हे घे पाणी ." पाण्याचा ग्लास माया च्या हातात देत सुमनकाकी बोलल्या
, “माया, तुला मी एक गोष्ट सांगते. ईश्वराने आपल्यापैकी कोणालाही परिपूर्ण बनवलं नाही, पण आपली अपूर्णता स्वीकारून ती बदलण्याची ताकद मात्र दिली आहे. तुला एक उदाहरण सांगते, माझ्या स्वतःच्या आयुष्यातील.
माझं लग्न झाल्यावर मी लहानसा घरगुती व्यवसाय सुरू केला होता. त्या वेळेस माझा नवरा रमेश खूप चिडचिडा होता. रमेश कोणत्याही गोष्टीवर लवकर रागवायचा आणि सतत इतरांना दोष द्यायचा. माझ्यावर तो कायमच चिडचिड करायचा , किती तरी वेळा माझ्यावर हात उचलायचा यामुळे मी सतत नाराज असायचे . त्या वेळी मी अनेकदा विचार करत असे , “ईश्वराने मला शांत , समंजस्य स्वभावाची बनवलं, मग माझ्या जोडीदाराला असं का बनवलं?”
एक दिवस सुमन मी रमेशला प्रेमाने विचारलं, “तुला राग एवढा का येतो? तुला दुसऱ्यांचं काहीही चांगलं दिसत नाही का?”
तेव्हा रमेशने उत्तर दिलं, “माझ्या अपयशा बद्दल मला स्वतःलाच वाईट वाटतं, मी कधीच काही चांगलं करू शकत नाही , मी तर लूजर आहे पण मला वाटतं की इतर लोकही मला समजून घेत नाहीत. तू मला सोडून जाशील अशी सारखी भीती वाटते”
हे ऐकून मी ठरवलं की रमेशचा राग कमी करण्यासाठी मला त्याचं मन अधिक चांगल्या पद्धतीने समजून घ्यावे लागेल . मी रमेशच्या चांगल्या सवयींवर लक्ष केंद्रित केलं. मी त्याला वेळोवेळी प्रोत्साहन द्यायला लागले . काही महिन्यांत रमेशने राग कमी करण्यासाठी स्वतःच प्रयत्न सुरू केले. हळूहळू आमच्या नात्यात सकारात्मक बदल झाले.
आज आमचे नाते तुझ्या समोर आहे . रमेश आता प्रसिद्ध उद्योगपति आहे ते तुला माहीतच आहे . त्या वेळी जर मी माझ्या नाशिबला बोल लावत असते तर आज आम्ही दोघे विभक्त झालो असतो .
आपल्या कडे असलेल्या कौशल्यामुळे आपण आपल्यात बदल करू शकतो व समोरच्या व्यक्तीलापण आपण बदलू शकतो .
सुमन काकूंची गोष्ट ऐकून माया विचारात पडली. तिने ठरवलं की ती स्वतःच्या अपूर्णतेवर रडत बसण्याऐवजी ती स्वीकारून बदल घडवून आणेल.
मायाला सगळ्यात मोठी अडचण तिच्या आवाजामुळे वाटायची. तिला स्वतःच्या आवाजात दोष वाटायचा, त्यामुळे ती कधीच सार्वजनिक ठिकाणी बोलायला धजावत नसे. पण सुमन काकूंनी तिला सांगितलं, “माया, तुझा आवाज अपूर्ण वाटतो का? तोच तुझी ताकद बनव. तुझ्या भावनांना शब्दांत व्यक्त करायला शिक.”
त्यानंतर मायाने ठरवलं की ती गावात होणाऱ्या वाचन कार्यक्रमात भाग घेईल. तिला सुरुवातीला खूप भीती वाटली, पण सुमन काकूंच्या प्रोत्साहनामुळे तिने धैर्य गोळा केलं. कार्यक्रमाच्या दिवशी माया मंचावर गेली आणि एका गोष्टीचं वाचन केलं. तिच्या आवाजातील समर्पण आणि भावना ऐकून सगळे भारावून गेले.
मायाच्या या प्रवासाने केवळ तिला स्वतःवर विश्वास ठेवायला शिकवलं नाही, तर इतरांनाही प्रेरित केलं. गावातील अपर्णा नावाची मुलगी जी नेहमी मायाच्या आवाजाचा उपहास करायची, ती देखील तिच्या बदलाने प्रभावित झाली. अपर्णाला तिचं शिक्षण अपूर्ण राहिल्याचं नेहमी दुःख होतं. मायाने तिला समजावलं, “तू अपूर्णतेचं ओझं न वाहता तुझं सामर्थ्य शोधायला हवं. तू शिकण्यासाठी अजूनही उशीर झालेला नाही.”
अपर्णाने मायाच्या सल्ल्यानुसार गावातल्या ग्रंथालयात शिकायला सुरुवात केली. काही वर्षांत ती शिक्षिका झाली आणि इतर मुलींचं जीवन बदलण्यासाठी प्रेरणादायी ठरली.
सुमन काकूंच्या शिकवणीमुळे माया, रमेश, आणि अपर्णा यांचं जीवन बदललं. या अनुभवातून त्यांनी एक महत्त्वाची गोष्ट शिकली: ईश्वराने अपूर्णतेसह आपल्याला निर्माण केलं असलं तरीही आपल्यात ती अपूर्णता दूर करण्याची आणि स्वतःचं जीवन अर्थपूर्ण बनवण्याची ताकद आहे.
जेव्हा आपण स्वतःची अपूर्णता स्वीकारतो आणि बदलासाठी प्रयत्नशील राहतो, तेव्हा आपण फक्त स्वतःचं नव्हे, तर इतरांचंही जीवन आनंदी बनवू शकतो.
ही कथा आपल्याला शिकवते की जीवनात परिपूर्णतेच्या शोधाऐवजी सामर्थ्यावर आणि सकारात्मक बदलावर भर दिला पाहिजे. यामुळे केवळ आपलं आयुष्यच नाही, तर इतरांचं आयुष्यही सुंदर होईल.
पोस्ट्स
प्रेरणादायी लेखन 👍
उत्तर द्याहटवा